horula, -ae, f.
Stündchen: ERASMVS coll 16 (v. fallo). LVTHER disp 6 p.298 mihi pro triduana responsione unica fuit reliqua horula. GIOVIO ep 376 (1551) suffurari horulas a maximis occupationibus. BACON serm fid 27,6 denique seipso prudentior evadit, idque assequitur horulae magis unius sermone cum amico quam diei integrae meditationibus.
Lexicographica: TLL 0
|