orropygium (ur(r)op-), -i, n.
unteres bzw. hinteres Ende des Rückens o. Rückgrats: MERVLA in hom fol.110r (v. orthopygium). IVNIVS-H ad ed. Manutius-P p.1303 Est autem inx avicula plumis discoloribus, collo praelongo, lingua exserta, crebro motu se circumagens, et cervicem in orbem flectens uropygiumque succussans, unde et σεισοπυγὶς a nonnullis vocatur.
Lexicographica: TLL orthopygium ('orrop- vel urop- edd. vet.')
|