annullatiuus, -a, -um – annullierend: TESTAMENTVM Acciaioli-N p.80 (1359) quibus omnibus in totum et in partem presens suum ultimum testamentum voluit derogare ac esse earumdem hactenus factarum erogationum privativum, irritativum, cassativum et annullativum. ECK disp 13,49 quod est omnium falsissimum et potestatis clavium annullativum. BVLLARIVM Rom I p.488 (1525) cum quibusvis irritativis, annullativis, cassativis, revocativis, modificativis, praeseruativis, exceptivis, restitutivis, declarativis, mentis attestativis, ... clausulis. KAHL lex p.2773 verbvm futuri temporis annullativum numquam intelligitur ipso iure tollere, sed requiritur sententia.