arborificatus, -a, -um – zu einem Baum geworden: BENVENVTO comm Dante inf 13,31-39 quasi dicat: deberes habere aliquid humanae compassionis; quod statim probat, dicens: "uomini fummo", scilicet nos omnes hic arborificati fuimus aliquando homines, sicut tu es, vel dicit in plurali nos, quia fuit persona publica repraesentans personam imperatoris magnifici; "or siam fatti sterpi", idest arbores durae.