exorbitanter, adv. – ungeheuer: DVNGERSHEIM Luther ep 244 (1520) Quod si vel in praemissis vel aliis aliqua quaecunque exorbitanter fiant, non approbem ego. ECK prim fol. xiir recte Chorebo stultior iudicatur, quisquis temeraria praesumptione, ita exorbitanter sentire ausus fuerit. CANISIVS ep VI p.92 (1567) si aliquando ut metuimus, tam insolenter et exorbitanter ille se apud seculares gereret. IANSENIVS-C Ipr. Aug II p.865 Nam et aliarum cupiditatum rebellionem erubescendam esse rationi, quae partibus illis vitiosis ad nutum obtemperantibus imperare debet, tunc maximè pater cùm valde exorbitanter animum hominibus inspectantibus commovent.