giezita, -ae, f. – der eine Form der Simonie betreibt: ALIGHIERI-P comm III Dante inf 19,1-30 Inde dum dicit 'O miseri seguaci' tangit de vendentibus talia spiritualia in eadem dampnatione constitutis, qui giezite dicuntur a Giezi, discipulo Elisei prophete, qui, ut legitur IIII° Regum V° capitulo, sanitatem collatam mundationis lepre per dictum Eliseum gratis Namaan Siro vendere voluit. PEPIN serm destr fol.lxixr Propter quod vendentes spiritualia proprie vocantur Giezite, ementes autem vocantur simoniaci. ECK hom II fol.120r Atque inde fit, ut qui sacerdotia vendunt, Giezitae, qui vero mercantur Simoniaci appellentur. SALMERO comm X p.167 quòd honorem, et dignitatem sacerdotalem pecunia à Romanis annuatim redemissent, tanquam veri Simoniaci, et Giezitae.