mandatio, -onis, f.
Auftrag, Beauftragung: DATI-L ep ed. Flamini p.89 (1433) quoniam ... non commendationes sed mandationes mihi sunt. CELTIS ep 42 (1492) cuius in me imperium et mandationem accipere debeo. LVTHER ep 676 (1523) Nihil enim nobis profuit proxima supplicatio et mandatio principis. MARTINI meth p.195 Mandatum porró seu praeceptum quia est opus, habet ante se actionem, quae mandatio seu praeceptio dicitur.
Lexicographica: TLL (1x, CONC.)
|