philochristus, -a, -um und -i, m.
der Christus liebt: REVCHLIN def c Colon sig.C4v quid intersit inter philochrysos et philochristos. TITELMANNVS nat phil fol.156v Neque ... silentio praeterire potuimus quin suavissimi ac planissime mellei nostri Iesu amaritudines plusquam felleas reduceremus tibi ō lector Philochriste, in memoriam. BVDAEVS transit p.155B Quocirca qui quaerendis et persequendis utrisque bonis studere instituerunt pari animi contentione, ludere ij operam suam utrobique inceptant, qui philotheoriam cum philotimia copulant, qui philochristi simul esse et philochrysi meditantur. CANTEMIRIVS paneg Petri Magni p.32 Te ut Philochristum Autocratorem, ipsis archivis iam naturalibus, corruptioni quidem ex parte obnoxium, ipsa autem corruptione, et morte longe superiorem.
gr.: ERASMVS ep 1333 (1523) Hunc igitur χριστόφιλον imbibamus omnes, vt et ipsi φιλόχριστοι fieri mereamur. ARCHIV univ Haffn 439 p.620 (1612) vos ciues Academici et qvotqvot in urbe nostra victitatis φιλομουσοι καὶ φιλοχριστοι. Lexicographica: TLL 0
|