adprecor, -ari
erbitten, herbeibeten (mit Akk. dessen, worum man betet): DANTISCVS ep 2612 (1543) multam tibi salutem et tuis omnibus adprecantur. MÖGLING Schickard ep 340 (1629) Ad Speculae Philippeae incrementum omnia fausta adprecor. BALDE expeditio them 390 Vota hominum inepta, longinqui itineris molestias adprecantium: terminum viae remotissimum, et finem laborum, plus quam serum. CHORIER adv p.167 qui e provincia abeuntem civitatis nomine salutaremus, et fausta quaeque adprecaremur.
Lexicographica: TLL apprecor 0
|