expiatiuus, -a, -um
sühnend: PELBARTVS pomer sanct aestiv 48 (1502) Item ista poena est peccatorum purgativa, illa autem cruciata, sed in nullo expiativa. CAIETANVS-T or decim p.164 (1518) signum sacrosanctae crucis, culparum omnium expiativum. ISOLANI disp fol.ixr (1522) Probatio huius est, quoniam existentibus in statu gratiae valent ad diminutionem poenae expiativae sive iniunctae sive iniungendae, si sacerdos iniungens erravit. BRENZ apol Wirt p.582 (1555) Commemorare enim sacrificium Christi expiativum, est adnunciare mortem Christi. MVSCVLVS in Eph p.10 (1565) venales indulgentias, missas expiativas, mortuorum sanctorum intercessiones, et alia consimilia multa, partim ad gloriam carnis, partim ad ipsorum quaestum facientia. IANSENIVS-C Gand. in concord I p.137 (1572) eo quod de Christo loquatur tanquam de sacrificio expiativo, non tanquam de Deo remittente sua gratia. CORNELISSEN in ep Paul p.917 (1635) quòd si ergo sacrificium aliquod per se et vi sua sit expiativum peccati praeteriti, facilè poterit esse et futuri.
Lexicographica: TLL 0;
MLWa
|