allocutor, -oris, m.
– der (jemanden) anspricht: FERNO elog p.8b Vnde et fortuiti isti 
compellatores et allocutores adventitii stupuisse visi sunt. PONTANO serm 4,1,4 Quod autem collocutiones congressusque ipsi nostri constant allocutoribus ac responsoribus ipsaeque allocutiones plerunque sunt ab initio ignotae. WOWERVS ep p.236 (1602) cum probe subducta rerum mearum ratione nihil inveniam, quo adfectus in me tuus aut laedi, aut frigore feriri potuit, nolui diutius ambigere, an gratus allocutor advenirem.
compellatores et allocutores adventitii stupuisse visi sunt. PONTANO serm 4,1,4 Quod autem collocutiones congressusque ipsi nostri constant allocutoribus ac responsoribus ipsaeque allocutiones plerunque sunt ab initio ignotae. WOWERVS ep p.236 (1602) cum probe subducta rerum mearum ratione nihil inveniam, quo adfectus in me tuus aut laedi, aut frigore feriri potuit, nolui diutius ambigere, an gratus allocutor advenirem.
Lexicographica: TLL (1x, GLOSS.);
HVGVTIO