uirunculus, -i, m.
Männchen: ECK ep 324 (1537) de virunculo Tartarico, hoc enim est maxime insigne nobilitatis Francicae. FLACIVS clav I p.989 Eādem prorsus ratione dicunt Hebraei virunculum ischon. ARGENTINO praestig 20 p.209 vt daemones mites Germani ita vt Graeci Cobalos vocent, alii virunculos Montanos. TAVBMANN melod p.563 Non pudeat te, dimidiate viruncule? LEIBNIZ ep II-1 108 p.341 Habet idem Gerickius Baroscopii quoddam genus sine ullo Mercurio, solo aëre adhibito, qui Virunculum quendam, graduum indicem, sustinet; is virunculus tanto magis descendit, quanto aër exterior est levior.
Lexicographica: GEORGES 0
|