celistomia (caelo-), -ae, f.
hohler Klang der Stimme: MARZIO hom 2 fol.65r quia ea uva (d.i. Zäpfchen) carent, ululare magis quam loqui uidentur. ita ut in eo celistomia appareat, quam dicit Quintilianus tunc fieri, cum uox quasi in recessu oris auditur.
lex.: PEROTTI ccopiae 1,343 Hinc caelostomia dicitur, qum uox quasi in recessu omnis auditur. A caelo hoc de quo loquimur, et στόμα, quod significat os, quamuis possit et a concauitate oris uideri deducta: κοῖλον enim Graeci, ut diximus, concauum uocant, et hoc modo per œ diphthongum scribendum erit, quemadmodum Graeci scribunt κοιλοστομίαν. Lexicographica: QVINT. inst. 1,5,33
|