infacundia, -ae,
f.
Mangel an Eleganz des Ausdrucks: SCALIGER-JC
or in Er I Ecce uobis quam uanus homo sit, qui nos a Ciceronianae dictionis genere deterrere conatur, cum tamen nequaquam - id quod pollicitus est - illius infacundiam demonstret.
abgelehnt: VALLA-L
in Facium p.181 Ubi
'inelegantiam' legisti? quod sicut 'infacundia' et
'ineloquentia' videtur mihi in usu non esse.