infacundia, -ae,
f.
Mangel an Eleganz des Ausdrucks: SCALIGER-JC
or in Er I Ecce uobis quam uanus homo sit, qui nos a Ciceronianae dictionis genere deterrere conatur, cum tamen nequaquam - id quod pollicitus est - illius infacundiam demonstret.

abgelehnt: VALLA-L
in Facium p.181 Ubi

'inelegantiam' legisti? quod sicut 'infacundia' et

'ineloquentia' videtur mihi in usu non esse.