|
agrammatus, -a, -um
– ungebildet: LAVDENBVRGIVS Celtis ep 222 (1499) Utinam mihi talis gratia accideret, ut cum viris litterarum mea tererem tempora et non cum agrammatis, qui nauseant ad olfactum sententiarum. MORVS op fol.97r (1523) Quis tam insanus est grammaticus? nos hoc Luthere quaerendum relinquimus tibi, qui assiduè versaris cum insanis grammaticis, qui tuas haereses insanas et agrammatas sua picturant insana grammatica.
Lexicographica: TLL agrammatos (3x, VITR., CASSIOD., IORD.);
LATHAM
|