maxillatus, -a, -um
mit vorstehendem Kinn: LEVNCLAVIVS pandect 145 Is vero Turcis est Zeineli, vocabulo significante hominem, cui dentes aut maxillae praegrandes sunt. Illum Latini Dentatum vocarunt, hunc Graeci Gnathonem, opinor: qui an Latine Maxillatus dici possit, alii viderint.
Lexicographica: TLL 0 (cf. malatus. 1x, GLOSS. malatus: maxillatus)
|