accolatus, -us, m.
das Bewohnen: BONFINI dec 1,6,195 (1497) Cornelius Alexander eam gentem coniectura nominis Grecam fuisse affirmat, utpote cui a montium accolatu nomen est inditum. BVDAEVS annot pandect p.366D (1526) ego uero non parochias primum, sed paroecias appellatas esse censeo; πάροικοι sunt accolae, quare qui fanum aliquod accolunt, paroeci dicti sunt, eiusdem scilicet fani consortes, et paroecia accolarum conuentus et accolatus, sacraque uicinia. DASYPODIVS dict P 133 (1535) Parochus ... pro cuiusque uiciniae, et accolatu in sacris dispensatore accipi potest. CAMPELL descr Raet p.108 (1572) homines eiusmodi viculos Accolas, "Acclas", vocant, quod dicitur Accolatus, et illorum colonos "Quels da las Acclas", id est Accolas nominant.
Lexicographica: TLL (1x, AVG.)
|