officinula, -ae, f.
1) (allg.) Werkstatt: ZWINGLI ep 9 (1513) quamquam nihil non temporarium nostra parit officinula. COMENIVS op did III p.601 Qvi apes e distillantibus favis dulcissimum illud nectar colligunt: e cratibus vero ipsis, melliginis officinulis, igne liqvatis, Cerae gluten, varios in usus conficiunt. 2) kleine Druckerei: BRAHE op VII p.77 (1584) propriamque officinulam hic instruere conabor, quae quotannis mihi usui emolumentoque erit.
Lexicographica: TLL 0
|