aequicrurius, -a, -um
gleichschenkelig: FICINO Psellos daem p.153 Esse vero proprium equilateri divinum atque celeste, utpote quod sit sibi ipsi equale ac difficile moveatur ad malum; proprium vero equicrurii genus humanum uti, quod uno quodam ab instituto aberret, ex penitentia vero fiat melius (vgl. TORTELLI Psellos daem p.177 isoscelem vero humanum esse tanquam ex una quidem parte voluntatis lapsum, et rursum per penitentias in melius reductum).
Lexicographica: TLL (2x, MART. CAP., BOETH. coni.)
|