historiola, -ae, f.
1) Geschichtchen: ERASMVS mor 42 p.128 Qualis erat ille bis beatus apud Senecam dives, qui narraturus historiolam quampiam, servos ad manum habebat, qui nomina suggererent. VIVES disc I 1,6 p.48 non satis est bene esse opus ... scriptum de philosophia, ... historiolam, si qua forte admista est, expendunt. MORHOF polyh p.105 Historiola, qvam Democritus ipse de se narrat, qvomodo Magistrum suum jam mortuum consuluerit, in Graeco codice non suo, ac valde alieno, loco posita est. 2) Erzählung mit historischer Ausrichtung: CAMDEN Brit p.234 Rem totam, si placet, legas ex historiola Thomae De la More viri nobilis qui eadem tempestate vixit. == Brit p.564 Nec multis ante seculis Halifax hoc nomen assumpsit, Horton enim antea dicebatur, ut ex incolis perhibent nonnulli qui et hanc historiolam de nominis immutatione habent. FREHER Pal II p.39 Historiolam eo aevo conscriptam, integram forte alibi edemus.
Lexicographica: TLL (1x, ISID., früher auch GILD.)
|