poetaster, -tri, m. – Dichterling, schlechter o. unbedeutender Dichter: CELTIS od 2,4 (tit) Ad vetulum poetastrum et rapofagum. ERASMVS ep 1195,134 Hortatus sum ... multos vt abstineant a libellis famosis ... . Monere possum, cogere non possum. Mundus plenus est officinis typographicis, plenus poetastris et rhetoristis. VIVES ver fuc 13 ab eo tempore ..., quo nescio qui poetastri ... referti anilibus fabellis huc migrarunt. == colloq 15 Inservivi nuper in Calabria ludimagistro cuidam poëtastro, qui saepenumero cenam aliam non dabat mihi, quam cantillationem centum versuum, quibus mirificum aiebat saporem inesse. BARLAEVS Huygens-Con ep 388 (1628) Qui theologiam antehac et philosophiam professus fui, iam poetaster factus sum.