epiphonematicus
epiphonematicus, -a, -um – ausrufend: GENEBRARD in psalm p.675 (1581) 'Quis', Conclusio epiphonematica. SALMERO comm XV p.112 (1601) Ideò alii asserunt particulam διότι non esse causalem, vel illativam, sed epiphonematicam, quae id quod praecessit, augere solet, et confirmare. MARCK in apoc p.567 (1689) Non fit ad alterius bestiae delineationem transitus, prius quam conclusio epiphonematica ad prioris enarrationem addita est, quae proponitur eādem fere formulā, quae antea in Epistolis lecta et exposita est

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, epiphonematicus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 28.07.06 24.08.11

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.