anagrammatismus, -i, m.
Anagramm, Umstellung der Buchstabenreihenfolge: FRISCHLIN epic p.440 Transpone litteras, et bis resolve, diphthongum ae, in a. et e. et habebis haec carmina per Anagrammatismum. LAVTERBACH-J aenigm p.190 Sunt et ex eodem genere anagrammatismi: in quibus plerunque inest omen nominis alicuius. WESTON parth III sig.D3r (1602) Anagrammatismum in mei honorem feliciter concinnatum, libenter legi. WICHGREVE Corn sig.):(2v Opella me detinebat duplex: cornelivs relegatvs, et centvria prima Anagrammatismorum. MOCHINGER Opitz ep p.55 (1630) Ipse ... extemporalibus Anagrammatismis nomen Tuum excolere et ornare voluit. GERHARD-J conf cath II-2 p.650 Carolus Scribanius ... , cui anagrammatismo mutatum apponit nomen Clarus Bonarscius.
gr.: LASCARIS-I prolus Flor p.102 Est autem ἀναγραμματισμὸς litterarum transpositio, per quam et ἐτυμολογίαι cognoscuntur et res habentes similitudinem eisdem litteris proferuntur. Lexicographica: TLL 0
|