ruditer, adv. – roh: SALVTATI ep 7,13 (1392?) loquitur enim in illis suis versibus incipientium more ruditer. POGGIO def praest p.151 Illud vero admodum ruditer posuit: "consulum, praetorum, censorum, quaestorum, imperatorum creationem ordinariam esse servatam". FACIVS in Vall I p.72 "Quod diceret ab re esse" ineleganter profecto immo ruditer a te dictum. ERASMVS ad 1,9,86 Quanquam adagium magis videtur ductum ab antiqua pictura, quae rem duntaxat umbris ruditer repraesentabat.