accursatio, -onis, f.
das Herbeilaufen: CARACCIOLO op hist p.116 Erant, qui accursationes levium et curiosorum fortuito sine praeconum iniuria factas vellent. AMMIRATO diss p.40 Erat autem solistimum tripudium, cum cibus, quia ipsum pulli nimis auide caperent, in terram cadens, pullorum accursationem quasi tripudium efficiebat.
Lexicographica: TLL 0
|