allator (adl-), -oris, m. – der bringt: PANORMITA Guarino ep 588 (1430) Iacobus hic litterarum adlator. == ep bienn 29 p.119 (1430) (an Guarino) Salarium pro tempore non admodum tenue ab adlatore litterarum, idest suavissimo, idipsum accipies. Aurispa ep 87 (1444) Salernitanus princeps Caesaris meaeque unicae voluptatis adlator. CREMONA-A Panormita ep ined p.7 (1432) In re illa de qua Laurentius pro amico scribit iam abunde satis allatori responsum est verbis meis. BELBELLVS-L Guarino ep 659 (1434) Litteras tuas ad Ludovicum nepotem aut mittam aut ipsarum allator ero. COLET opusc theol p.271 Haec tria hoc se habent ordine: Adam, Moyses, Jesus; qui erant allatores trium, peccati, castigationis, graciae. DAVM-Chr ep phil p.74 Quodsi tamen harum allator non properat, incertus quippe itineris.