magistraliter, adv.
einem Lehrer zukommend, entsprechend: DOELSCHIVS def Luth sig.A2v Magistri nostri eximij Louanienses et Colonienses quidam doctrinaliter - vt magistraliter ipsi dicunt - damnant propositiones Reuerendi P. Martini Lutheri. ERASMVS mor 53 p.150 Paulus fidem praestare potuit, at idem cum ait: 'Fides est substantia rerum sperandarum, argumentum non apparentium', parum magistraliter definivit. FORSETT Ped 2,3 Deinde doctus hic est, et magistraliter facundus. CAMDEN Garnet p.242 Concludo igitur, idque magistraliter - ut scholasticorum verbo utar - ex canonibus ipsis.
Lexicographica: TLL 0
|