uellicator, -oris, m.
der (zu Unrecht) kritisiert, verdirbt: POLIZIANO misc 9,6 Tum ob id in scribendo quoque iactantior, atque omnium prae se contemptor, omnium quam minima occasiuncula cauillator, et sine discrimine uellicator. DORPIVS dial p.82 quod putet neminem huc neque nasos, neque ciconias, neque stomachos, neque aculeos denique vellicatorum turbam attulisse. ROMMINGIVS opusc sig.C2r Carmen execratorium Joannis Romming in perditissimum Zoilum singulorum codiculum [!] vellicatorem. LVTHER op 25 p.314 Porro qualem Christus hic se esse dicit, talis est Ecclesia hodie et omnibus temporibus, exposita scilicet percussoribus et vellicatoribus. BARTH ser ioc p.69 Arrosos modo, vellicator, ungues | Lenta sub scabie terit Vibennus.
Lexicographica: GEORGES 0;
LATHAM
|