hariolator, -oris, m. – Wahrsager: MORLINI nov p.204 (1520) hariolator, qui de praeteritis, praesentibus et futuris omnia apprime noverat, viresque herbarum et lapidum secundum artem Salomonis et magorum studiose callebat, astrologicisque artibus a longe instructus fuerat. AMERBACH-Bonif ep 1596 (1532) Vt Frobenii nomine Judaeum illum Italum ariolatorem sive planetarium quam diligentissime sollicitare ne graveris. CALVIN op 36 p.331 (1559) Primum enim deos nominat, deinde magos, postea subiungit divinos et ariolatores.