aulicismus, -i, m. – höfische Umgangsformen, Lebensweise: GYSIVS hist p.194 quem ut procul intuitus est Dux elata voce haereticum appellavit quo cum perculsus esset Egmondanus, accedentem amplexus Dux amphibolia et aulicismo elusit. BARLAEVS Huygens-Con ep 878 (1634) Sinite me verum dicere, amici; nolite irasci, heroës. Aulicismos calletis. Ego ab his elegantijs, indole, loco, vitae consuetudine sum alienior. AQUAVIVA apud Schoppe phil p.149 (saecularitas). OWEN-I epig 4,16 (tit) Aulicismus. Ad amicum aulicum (zitiert von MATTHIAE theat p.550 Quaecumque mutatio morum in Principibus exstiterit, eandem in populo secuturam. Huc pertinet pulchrum epigramma Ovveni, cuius titulus est Aulicismus: ...).