uentulus, -i, m.
Lufthauch: POGGIO facet 135 (antea: iussit quemdam ... sibi uentum facere) pergrandem uentris crepitum edidit, eo pacto se uentulum facere solitum dicens. VADIAN poet 19 p.159,16 quia flamma circa seipsam ventulum suscitans semper claudicat.
Lexicographica: GEORGES (2x, in comoedia)
|