tiara, -ae, f.
– 1) Tiara (des Papstes): ANGELI-Iac Dati-L ep p.85 Ad aspectum tum innumeri populi tres, quos dici, principes Collegii Pontificum apicem, hoc est tiaram, sive 
citarim, quam diadema sive regnum appellant, mitra illi adempta divino imponunt capiti. – 2) Turban, Fez: LAPO cur comm 7,8 Rex eorum eodem modo quo illi amictus et ornatus est, praeterquam quod purpura indutus est, et pro pileo thyaram gerit more Persarum regum. BALDE poem III p.164 (v. Othomannigena). al. – meton. deren Träger, die Türken: BALDE epod 1,55 rasa caput famulatur Buda tiarae.
citarim, quam diadema sive regnum appellant, mitra illi adempta divino imponunt capiti. – 2) Turban, Fez: LAPO cur comm 7,8 Rex eorum eodem modo quo illi amictus et ornatus est, praeterquam quod purpura indutus est, et pro pileo thyaram gerit more Persarum regum. BALDE poem III p.164 (v. Othomannigena). al. – meton. deren Träger, die Türken: BALDE epod 1,55 rasa caput famulatur Buda tiarae.
Lexicographica: GEORGES tiara 0