subbibo, -ere
1) verschlingen: PILATVS Euripides Hecuba p.106 (in mg.) Laodices dum a Grecis pro concubitu petebatur, rogavit terram ut ipsam subbiberet. 2) nippen, einen Schluck nehmen: CALLIMACHVS epig 2,59,49 Is nec pocula subbibet ueneni | Et spernet gladios potentiorum, | Nam uitam sibi liberam parauit. FLEMING carm p.249 iam meus extremas Glogerus subbibit auras (d.i. er liegt im Sterben). PEXENFELDER appar p.772 famuli furtim subbibunt (v. adbibo).
Lexicographica: (zu 2) GEORGES
|