improbulus, -a, -um – frech, spitzbübisch: ZOVENZONI Istrias 2,140,8 Hoc satis ingenuis, sit satis improbulis. POLIZIANO syl 2,522 densum occinit improbulus mus, | Straminaque exculcat. CALLIMACHVS carm 98,20 nunc alios cacare uersus | Tentasti improbula loquacitate. LOCHER navis p.60 Quin tristis, nigro et suffusus sanguine, plenus | Et scelere atque dolis improbulusque fuit. CELTIS od 1,12,6 Immerito grates patrio mihi more rependis | Turpis et improbulus. BONNEFONS Ven 128 Vterque improbulos iocos, uterque | fingit blandicias proteruiores. WESTON parth III sig. D5v Improbulis nimis - ah - Votis ignoscito virgo.