mediculus, -i, m.
schlechter Arzt: KEMNAT ep nov 6 (1466) v. mediciculus. TARDIF eloq p.31 sive leguleus, sive mediculus, sive theologulus es futurus - doctissimus namque ac perpolitus nunquam eris nisi latinus. ARCO num 32 tit epithapium mediculi (vgl. v.3 Sapiens neque sapiens, medicus mendicus). MORLINI nov 32 p.68 Medicus quidam, magnae stipis, sed modicae scientiae, mediculum scientificum parvae stipis in cura cujusdam patricii de primis illius civitatis collegam habebat.
Lexicographica: TLL 0
|