auidulus, -a, -um
recht begierig: BOCCACCIO ep 18 Zenobius de Strata qui ... avidulus glorie, nescio utrum in satis meritos evolavit honores, et veteri omni parvipenso ritu, boemi Cesaris manu non romanam lauream sed pisanam capiti impressit suo. FERNO elog p.7a Me semper ut avidulum literarum et vere illius praestantissimae et divinae virtutis admiratorem continuum amanter est complexus.
Lexicographica: TLL 0
|