refrenator, -oris, m. – der zügelt, zurückhält: GVARINO ep 803 (1447) Spectaberis studiosis exhortator, probis fautor, voluptuosis refrenator, afflictis in rebus consolator. BONFINI dec 4,8 domitorem Scythie feritatis, Bohemorum refrenatorem et Alemanici fastus ac superbie domitorem. LVTHER op 14 p.309 a pueris, qui sunt refrenatores spirituales corporum. CLICHTOVE Antiluth fol.127v Apud Esaiam quoque dominus eunuchis spontaneis et voluptatum carnis refrenatoribus, amplissimam repromittit mercedem.