resolutiuus, -a, -um
auflösend: PICO thes pr 3,45 Ordo librorum metaphysice post naturales eo modo, quo eos ordinauit Aristoteles, secundum nullum processum, siue compositiuum, siue resolutiuum, potest esse rectus. AGRIPPA occ 1,9 (v. maturatiuus).
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|