auctoritamentum (autho-), -i, n. – Belohnung: SALMERO comm XIII p.501 Verbum, Stipendia, quod Graecè dicitur ὠψονία, Erasmus, et Oecolampadius non satis propriè, auctoritamenta verterunt; cùm tamen auctoritamentum sit illud, quod penditur, ut quis se militiae adscribat, et obliget. ... Et ita mors non potest dici auctoritamentum: nemo enim peccat, ut adipiscatur (adipicatur ed.) mortem: contrà verò peccatum dici potest authoritamentum mortis. CONTZEN pol p.620 Auctoritamenta illa munera ingentia sunt perfidiae, et pactiones servitutis.