1. ascio, -onis, m.
Dummkopf: PINI cerret 3 Accersitis intromissisque biantibus, eos alloqui cepit, seque ascionem, ut eorum verbis utar, id est fatuum, ostendebat, et verba dimidiata balbutiebat, adeo quod vix eum poterant intelligere, qui volebat super quodam graviore crimine secum dispensari.
Lexicographica: TLL 0
Etymologie: a privativum+ scire
|