abligur(r)itio, -onis, f. – Fresserei: CELTIS or Ingel 9,12 (1492) Quibus rebus doctrina, sanctitas et aeternitas nominis apud omnem posteritatem propagatur, non somno et ingluvie, abligurritione, alea et Venere. MARVLVS evang 2,24 (1516) Sed tamen potatus huius atque abliguritionis intemperantia tolerabilior foret, si rerum solummodo iacturam inferret, et non etiam corporis atque mentis. WITZEL Pflug ep 123 (1538) Quis est illic fructus, quis honos abliguritionum tanti auri et argenti? GOTT Solyma ed. Morrish p.300 (1648) Quidam epulis indulgentes avidissimis oculis totoque ore inhiabant et lautissima quaeque carpentes faedissima abliguritione deglutiebant.