mirabiliarius
mirabiliarius, -i, m. – der Wunder wirkt: CALVIN inst ded Idem ergo nunc nostris adversariis respondemus quod tunc Donatistis Augustinus, Dominum contra istos mirabiliarios cautos nos fecisse, quum praedixit venturos pseudoprophetas. RAMVS rel christ p.270 At apostolorum sanationes illae non multó postea defecerunt, evangelio satis supérque obsignato et superstitione per eiusmodi miracula iam exoriente ut 200. post Christum annis apparuit usque ad tempora Augustini, á quo propterea mirabiliarii notati sunt. HEIDANVS corp theol II p.533 Quantò melius nos docuit Christus, et à mirabiliariis istis cavendum monuit. HEIDEGGER Trident II p.964 Imò miracula vestra, quae strenui mirabiliarii iactatis omnia, sunt ... miracula mendacii et mendaciloquorum.
Lexicographica: TLL (2x, AVG.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, mirabiliarius, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 27.05.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.