apricatio, -onis, f. – Aufenthalt in der Sonne: PETRARCA vita solit 1,6,1 apricatione hiemem, umbris estatem fallere, neutram sentire nisi qua velis. GVARINO ep 125 (1418) hortos, apricationes, amoenitates et reliqua ad mortalium delectationem victum cultum, ad deorum immortalium sacrificia necessaria. == ep 477 Quae cum ita sint, novi enim animum atque ingenium tuum, ipsam apricationem Benaci non tam amoenam efficis quam iocundam. ERASMVS ad 4,9,68 Comperio et hoc à doctis proverbii titulo commemoratum: Humano corpori nihil esse utilius sale et sole. ... olim apricatio vehementer laudabatur à Medicis. MOLSA Sadoletus ep p.647 Nobis, qui animi, vitandique caloris causa, illuc convenire consuevimus, umbram, apricationem, ac ... rosam non invideat.
– lex.: PEROTTI ccopiae 3,94 A quo fit apricari, quod est ad solem stare et in aprico esse; et apricatio, statio ad solem.