afflictor (adf-), -oris, m. – der schadet: SALVTATI ep 6,5 (1385) quid de populorum afflictoribus statuendum est. LVTHER op 4 p.699 Proinde spiritus sanctus non solum arguit de iuditio eos, qui voluptatibus indulgent, nihil de iuditio solliciti, sed etiam tales castigatores et afflictores, quia non ex intimo luctu, ex sincero tremore ac spontaneis lachrymis ista iuditia fatiunt. ZWINGLI op III fol.111v (1527) hunc deum esse iustissimum, qui adflictos liberat, adflictores punit. MVSCVLVS in II Thess p.287 quando afflictoribus pro afflictione qua pios afflixerunt, redditur afflictio. STAPLETON op IV (1591) p.135 affligere afflictores tuos, impuros daemones. MENDESIVS Aeth II p.226 (1656) in Nassaranem, qui fuerat in sacras imagínes eo tempore quaesitor, afflictor et proditor.