libanomantia, -ae, f. – Weissagung aus dem Weihrauch: PICTORIVS mag 19 Apud ueteres Apollionatas id obseruatum erat, ut si thus igni additum, hocque ignes auide sumpsisset, quod felicem hinc cogitarent euentum: si refugeret, abominandum. Libanomantia tamen suscitari quicqum de morte, nuptiis et nuptioalibus minime licuit.
– gr.: CALOV syst I p.300 Quanquam non tantum ab extis, sed et ex hostiis ipsis, antequam mactarentur, ex flammá et fumo, è farinà, thure et vino consecrato ad libamina omnia peterentur, unde exorta πυροσκοπία, καπνομαντεία, λιβανομαντεία, ανομαντεία.