ultimatus
ultimatus, -a, -um – höchster, äußerster: SALVTATI nob leg 19 p.164 Est igitur alius ultimatus finis, quem longe verius sanctissima repperit theologia et Platonis perspicacitas coniectavit. == ep 14,22 (1406) licet ea gloria dici non debeat nec possit finis nostrorum actuum ultimatus. LVTHER op 8 p.621 Hic est finis ultimatus huius cultus divini.
Lexicographica: GEORGES 0; DVCANGE

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, ultimatus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 14.09.10

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.