ineuitatus, -a, -um – unvermeidbar: VADIAN ep I suppl 7 (1511) nisi intervenissent Parcarum inevitata conamina. MICHALO LITHVANVS mor Tart 1 p.13 aequiori tamen iam sors ea ineuitata ferenda est nobis animo. ZASIVS ep 226 p.357 (1520) Communem vero textum, qui hactenus pro vero receptus fuit, nescio, an quispiam ab inuoluta intricatione tueri possit, ne ineuitatam absurditratem dixero. == ep 47 (1525) Nisi necessitas et ea ineuitata vrgeret, Bonifaci, te hoc tempore non vocarem. == op V p.16 Quem intellectum vtrobique ratio ineuitata exigit.