diuiniloquus, -a, -um
Göttliches redend: RHENANVS ep 5 (1508) Agiographorum diviniloqua poemata ut Prudentii Sedulii praesbyteri, Iuvenci Hispani. BOVELLES sap 49 p.296 iuxta diviniloquos psalmos. LEFEVRE praef 20 p.63 si Ioannem evangelistam ... voco ... sancti spiritus super omnes diviniloquam tubam. == praef 66 p.195 scimus, inquit, diviniloquus Paulus, quia lex spiritualis est.
Lexicographica: TLL 0
|