disturbatio, -onis, f. – Zerstörung, Verhinderung: BENVENVTO comm Dante par 16,136-139 Hic Cacciaguida ultimo describit unam domum de qua nata est desolatio et disturbatio civitatis Florentiae. SCHOPPE phil p.259 si intelligant Electoris Palatini incrementum et matrimonii Hispanici disturbationem quaeri, quod quidem matrimonium Sabaudus valde metuit. STANIHURST Hib p.90 Neque enim castrorum disturbationem, omnium rerum spoliationem, frustra resistendo, ferre diutius poterant. SIBER-A Sion p.284 Non tuum opus Solymes, Tite, disturbatio.
– lex.: PEROTTI ccopiae 4,5 (v. perturbator).