superincubitor
superincubitor, -oris, m. – der ausbrütet: PETRARCA sen 2,4,12 Librum cuius nomen est De vetula dant Nasoni. Mirum ... cur cuiquam id in mentem venerit, nisi hoc ... lenocinio clari nominis obscuro fama operi queritur et, quod vulgo fit ut gallinis pavonum ova subiciant, id ab istis in contrarium vertitur, sperantibus ut generosus superincubitor vilia ova nobilitet.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, superincubitor, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 02.06.05

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.